پند هایی از امام محمد تقی (ع)

1.عزت و شخصیت مومن در خود کفایی وبی نیازی او از دیگران خواهد بود 2.ستودن بیش از بایستگی چاپلوسی است و کوتاهی از ستایش در خور ،از فرومایگی است در گفتار یا از حسودی است . 3.ملاقات و زیارت برادران سبب گسترش و باروری عقل است گرچه کم و اندک باشد. 4.از علایم فروتنی است که بر هر شخصی مرور نمودی سلام کنی . 5.جهار چیز است که شخص را به کار وا می دارد :سللمت ،بی نیازی ،دانش و توفیق 6.کسی که بر مرکب شهوات سوار است از لغزش در امان نخواهد ماند . 7.کسی که مدارات با مردم و کارها را رها نماید ناراحتی ها به او روی می آورد . 8.هر کس از خدا قطع رابطه و توکل به دیگری کند خداوند او را به همان شخص واگذار می نماید . 9.سخت بکوش تا به مقصودت دست یابی و گرنه در رنج و اندوه فرو مانی . 10.ملایمت و سعه صدر داشته باش به هدف خواهی رسید و گرنه رنج و زحمت فراوان متحمل خواهی شد .برگرفته از کتاب سیریدر زندگانی امام محمد تقی(ع) ص155