عقب ماندگي ذهني
كودكي كه سن عقلي اش از سن تقويمي اش كمتر است ،تفاوت چنداني با كودگان متوسط ندارد.او نيز به بازي (خاك بازي ،بالا رفتن از درخت ،خانه سازي ،اسباب بازي و …)علاقه دارد با اين تفاوت كه علاقه اش به كودكان كوچك تر و اسباب بازي هاي متناسب با سنين پايين تر است ؛بنابراين در اين گونه امور ،با فرزند عقب مانده خود ،برخورد طبيعي داشته و در اموري چون آموزش غذا خوردن ،توالت رفتن ،نظم وانظباط و…بيشتر از سن عقلي اش از او انتظار نداشته باشيد . اموري كه بايد از آن ها بپرهيزد : 1.احساس گناه نكنيد و خود را مقصر ندانيد .احساس گناه شما سبب مس شود بيش از حد معمول به او توجه كنيد و اين توجه فراوان ،مشكلاتي را همچون حسادت فرزندان ديگر و حتي همسر در پي خواهد داشت . 2.از داشتن چنين فرزندي شرمسار نباشيد .والديني كه از داشتن چنين فرزندي خجالت مي كشند ،به او عشق نمي ورزند .هر قدر بيشتر يه او عشق بورزيد ومحبت كنيد ،دلپذير تر و دوست داشتني تر است . 3.از بهبود او قطع اميد نكنيد كه در اين صورت ،براي تحصيل مناسب او ،خريد ايباب بازي ،پيدا كردن همبازي و…گامي بر نخواهيد داشت و در نتيجه ،استعداد هايش شكوفا نخواهد شد. 4.سعي نكنيد كند ذهني او را ناديده بگيريد .برخي والدين مي كوشند هوشمندي فرزند كند ذهن خود را به ديگران اثبات كنند ؛بدين سبب براي آموزش آداب و معاشرت ،توالت رفتن ،غذاخوردن و…و پيشرفت او ،آزارش مي دهند و همين امر باعث مي شود در مقابل والدين مقاومت كند و اعتماد به نفسش را از دست بدهد . منبع :نسيم مهر ،حسين دهنوي ،ص119.
