گر سر جنگ است كنون خيل را                                          گو به سحر، مهلتي اين ليل را

تا كنم اين خاتمه روزگار                                                     باز شبي طاعت پروردگار

تا كنم از عشق ،نماز دگر                                                     يا شب خود راز و نياز دگر   

من كشم از دل ،شبي آه دگر                                               او كند از لطف نگاه دگر

من ز نگاه رخ زيباي دوست                                               ديده كنم محو تماشاي دوست

يكي از سنن پسنديده و الهي و ولايي سيراب نمودن تشنگان است مخصوصا در مكان هايي كه آب نيست يا گرمي هوا يا كمبود آب است .امام صادق (ع)مي فرمايد :كسي كه ديگران را در جايي كه آب پيدا مي شود سيراب كند مانند آن است كه بندهاي را آزاد نموده و كسي كه به ديگران در جايي كه آب پيدا نمي شود آب بدهد مانند كسي است كه نفسي را احيا كرده و حيات دوباره به داده است و كسي هم كه نفسي را احيا كند گويا همه مردم را احيا نموده است .

امام صادق (ع) فرمود هر كس روز عاشورا كنار قبر امام حسين آب بدهد :مانند كسي است كه لشكر آن حضرت را سيراب نموده و يا در محضر آن حضرت بوده با آن حضرت بوده با آن حضرت شهيد شده.

سلام بر لب تشنه حسين

سلام من به محرم  به ماه  اشك زينب

روايت شذه است كه به حضرت آدم نامهاي مبارك پنج تن اصحاب كساء القا شد ،و زماني كه نام مبارك امام حسين (ع)را شنيد ،به جبريل چنين گفت (اي جبريل در نام پنجمين نفر دلم شكست و اشكم جاري شد)جبريل گفت :اي آدم اين پنجمين فرزند توست كه به مصيبتي بزرگ مي آيد كه مصيبت هاي ديگر در برابر آن ناچيز اند . 

حضرت آدم گفت :آن مصيبت چيست ؟جبريل روضه  ومصيبت امام حسين (ع)را به اين گونه براي حضرت آدم (ع)بيان كرد:او تشنه و غريب و تنها و بي يار وياور ،كشته مي شود ،و…هيچ كس به او جوابي نمي دهد .جز با شمشير و نوشاندن مرگ ،وسر او،از پشت بريده مي شود و سر او ويارانش را در شهر ها مي گردانند در حالي كه زن هايشان همراهشان هستند .

اين چنين در علم خداي منان رقم خورده است .سپس آدم و جبريل همانند يك مصيبت ديده و مصيبت زده گريستند.